De avonden worden langer, het haardvuur knispert en de wereld lijkt even stil te vallen. De perfecte tijd om weg te duiken in een goed boek. Voor het vierde jaar op rij selecteerde literair agent, recensent en uitgever Hanneke van de Water haar favoriete titels voor deze winter — verhalen die ontroeren, opschudden en troost bieden.


Van bloedstollende thrillers tot persoonlijke levensverhalen: vijf boeken die de kou buiten houden en je hoofd én hart bezighouden.


Sterre Carron – Dodencel

“Een thriller die je dwingt mee te denken — zonder dat je ooit de controle krijgt.”

Alleen al de openingsscène van Dodencel grijpt je meteen bij de keel: een naakte man, een gipsmasker, twee zorgvuldig neergelegde vrouwenarmen in een U-vorm. Vanaf dat moment is duidelijk: Sterre Carron is terug in absolute topvorm.

In dit nieuwe deel rond hoofdinspecteur Erin De Donder lijkt niets zomaar te gebeuren. De moorden zijn rituelen, zorgvuldig geënsceneerd volgens een duister wetboek dat alleen de dader begrijpt. Carron verweeft Egyptische symboliek, morbide esthetiek en razendknappe spanning tot een mozaïek van aanwijzingen dat je dwingt tot actief meedenken.

Wat haar thrillers onderscheidt, is de combinatie van vaart, psychologie en filmische kracht. Elk personage heeft gewicht, elke dialoog snijdt hout. En toch verliest Carron nergens de controle: de plot ontvouwt zich met chirurgische precisie. Niet voor niets won ze onlangs de Max Gouden Vleermuis Oeuvre Award en stond ze met Schim in de nacht op de shortlist van de Thrillzone Awards.

Dodencel is donker, gelaagd en adembenemend goed gecomponeerd — een thriller die je nog lang achtervolgt nadat je het boek hebt dichtgeslagen.

Steffi Verstappen – Dit is wat ik je zeg

“Een brief aan de minnares van je man – pijnlijk, eerlijk en verrassend verfrissend.”

Soms begint een nieuw schrijversgeluid niet met een schreeuw, maar met een brief.

In haar debuutroman Dit is wat ik je zeg richt Steffi Verstappen zich tot de minnares van haar man — een man van wie ze dacht dat hij haar wereld was. Wat volgt, is een indrukwekkend relaas van verraad, verlies en veerkracht.

Verstappen schrijft in de vorm van een brief, rauw en zonder omwegen, maar met een ondertoon van ironie en humor. Haar stijl is ongepolijst op de juiste manier: eerlijk, soms schurend, maar altijd echt. Het ontbreken van namen — niemand in het boek heeft er één — geeft het verhaal een universele lading. De minnares blijft “(jouw naam)”, de echtgenoot “de man die bij jou in bed lag”. Daardoor wordt het verhaal van één vrouw het verhaal van velen.

Verstappen laat zien dat je zelfs in het diepste verdriet nog kunt glimlachen. Dit is wat ik je zeg is een pijnlijk eerlijk, maar ook bevrijdend boek voor iedereen die ooit dacht dat liefde zekerheid betekende.

Melissa Skaye – Het kind in mij

“Niemand verweeft verhaallijnen zo geraffineerd als Melissa Skaye.”

Met Het kind in mij bevestigt Melissa Skaye opnieuw haar status als een van de sterkste Nederlandse thrillerschrijvers van het moment.

Wat begint als een verdwijning op een Franse camping, groeit uit tot een ingenieus vlechtwerk van verhaallijnen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben — tot Skaye ze op meesterlijke wijze samenbrengt. De jonge Axelle Dubois verdwijnt nadat een peuter spoorloos raakt. Een jaar later raakt een vrouw in Noord-Holland geobsedeerd door haar nieuwe buren en het meisje dat zij angstvallig verborgen houden. Ondertussen fluistert een comateuze man na achttien jaar ineens twee woorden tegen zijn dochter.

Skaye laat de puzzelstukjes met chirurgische precisie in elkaar vallen. Ze speelt met perspectieven, weeft verhaallijnen door elkaar en houdt de lezer tot de laatste pagina in spanning. De thematiek — schuld, waarheid, identiteit — krijgt in haar handen diepgang zonder de vaart te verliezen.

Het kind in mij is een knap geconstrueerde thriller waarin niets is wat het lijkt, en waarin elk detail, hoe klein ook, uiteindelijk betekenis krijgt.

Corine Kuijper – Misbruikt

“Een rauw, eerlijk en confronterend verhaal over overleven en veerkracht.”

Sommige verhalen schokken niet alleen, ze raken. Misbruikt van Corine Kuijper is zo’n boek.

Het vertelt het verhaal van Sophia, een meisje dat door haar moeder wordt uitgebuit als kindmodel om de verslaving van die moeder te bekostigen. Wanneer haar stiefvader haar misbruikt en haar moeder haar laat vallen, volgt een leven vol wonden, overleven en zoeken naar houvast.

Kuijper schrijft toegankelijk, zonder te versimpelen. Ze schetst een rauwe, maar hoopvolle wereld waarin Sophia zich niet laat breken. Wat dit boek bijzonder maakt, is dat het nooit verzandt in sensatie of slachtofferschap: het is juist de veerkracht van de hoofdpersoon die blijft hangen.

Het verhaal had hier en daar wat meer ademruimte mogen krijgen, maar dat doet niets af aan de kracht van dit boek. Misbruikt is een indringende roman over overleven, zelfrespect en de zoektocht naar licht na duisternis — actueel, confronterend en eerlijk.

Corien van Zweden – Het geloof van mijn vader

“Een dochter, een kast vol dagboeken en de vraag: wat geloof je als alles op losse schroeven staat?”

Met Het geloof van mijn vader voegt Corien van Zweden een indrukwekkend hoofdstuk toe aan de Nederlandse literaire non-fictie.

Wanneer haar vader op zijn sterfbed zegt: “Je mag ermee doen wat je wilt,” doelt hij op zijn levenswerk: drieëndertig ordners vol dagboeken, meer dan drie miljoen woorden over een leven lang geloven, twijfelen en worstelen. Uit dat monumentale archief destilleert Van Zweden een ontroerende familiegeschiedenis, die tegelijk een spiegel is van de twintigste eeuw.

Het boek volgt de jonge Kees van Zweden, die in 1943 zijn vader ziet worden afgevoerd door de Duitsers. Die ene avond bepaalt zijn leven. De oorlog en het geloof raken in hem onlosmakelijk verweven, en die spanning klinkt decennia later door in de relatie met zijn dochter.

Van Zweden schrijft zonder pathos, maar met precisie en respect. Ze maakt van haar familiegeschiedenis een universeel verhaal over erfgoed, geloof, trauma en vergeving. Het geloof van mijn vader is niet alleen een persoonlijk document, maar ook een morele vraag aan de lezer: hoe gaan wij om met de stemmen van het verleden?

Het is een boek dat raakt, ontroert en tot nadenken stemt — en dat je, eenmaal gelezen, niet zomaar naast je neerlegt.

Tot slot

Of je nu in de stemming bent voor grimmige misdaad, verstilde ontboezemingen of waargebeurde levensverhalen — deze selectie biedt genoeg om de winter mee door te komen.

Sterre Carron jaagt je hartslag omhoog, Steffi Verstappen raakt je recht in de ziel, Melissa Skaye zet je aan het denken over waarheid, Corine Kuijper toont veerkracht, en Corien van Zweden laat zien dat geloof en twijfel vaak twee kanten van dezelfde munt zijn.

Dus steek het haardvuur aan, schenk een glas in, nestel je in de hoek van de bank en laat de wereld even buiten.

De winter mag dan guur zijn — met deze boeken wordt hij warm, menselijk en onvergetelijk.

Dit artikel is tevens gepubliceerd in onze wintereditie van Update.